Czym zajmowała się AK?

Nadrzędnym celem strategicznym Armii Krajowej było przygotowanie podziemnych sił zbrojnych do ogólnonarodowego powstania skierowanego przeciwko Niemcom. Równolegle prowadzone były akcje sabotażowe, dywersyjne, wywiadowcze i propagandowe.

W okresie późniejszym nastąpiło stopniowe przechodzenie do działań dywersyjno-partyzanckich. Jedną z najbardziej spektakularnych akcji AK było przechwycenie i przekazanie aliantom rakiety V-2 w 1944 roku.

Armia Krajowa wykonywała zamachy na funkcjonariuszy hitlerowskiego aparatu policji i bezpieczeństwa, więziennictwa i administracji, wyróżniających się szczególnym okrucieństwem. Wykonywała też wyroki podziemnych sądów Polskiego Państwa Podziemnego na konfidentach i zdrajcach. Żołnierze AK organizowali także akcje odbijania więźniów.

Armia Krajowa prowadziła też działalność informacyjno-propagandową, służącą podtrzymywaniu ducha oporu ludności oraz akcję dezinformacyjną i demoralizującą wroga.

Oddziały AK dokonały w latach 1942-1945 ponad 110 tysięcy większych akcji zbrojno-dywersyjnych, z czego 6243 akcje zostały przeprowadzone przez większe siły partyzanckie. Działalność podziemnej armii wiązała w sposób znaczący siły niemieckich policji, żandarmerii, Wehrmachtu i Gestapo. W walce zabito ponad 150 tysięcy żołnierzy i policjantów niemieckich oraz kolaborantów.

W momencie wkroczenia Armii Czerwonej na terytorium II Rzeczpospolitej (styczeń 1944 r.) rozpoczęto realizację Akcji „Burza”, czyli zbrojnego wystąpienia na tyłach wojsk niemieckich bezpośrednio przed nacierającymi siłami radzieckimi. Chodziło o to, żeby wystąpić na wyzwolonych ziemiach Rzeczpospolitej w roli gospodarza. Częścią Akcji „Burza” było Powstanie Warszawskie.